در دنیای امروز محصور بودن در محدودۀ جغرافیایی خاص و فقدان تبادل نظر با دیگران پذیرفته نیست و هر فکر، اندیشه و خدماتی نیازمند ارائه درست و هر صاحب فکر، ارزش، هنجار، کالا و… بایستی در چارچوب ارزش حاکم بر هر جامعه، به ارائه نظرات خویش بپردازد.
آثار پیام‌های ارتباطی
به منظور جذب توجه مخاطبان، فرستندگان پیام باید از شیوه‌های مختلفی به منظور تاثیرگذاری بیشتر بر مخاطبان استفاده کنند. شیوه‌ها به شرح پیش‌رو است:
پیام باید به نحوی تنظیم و ارائه شود که توجه پیام‌گیر را به خود جلب کند پیام باید از نشانه‌هایی استفاده کند که با تجربه‌های مشترک پیام‌رسان و پیام‌گیر مرتبط باشد تا بتواند معنی را برساند.
پیام باید نیازهای شخص گیرنده را برانگیزد و راهی برای ارضای آن نشان دهد. پیام باید راهی برای ارضای نیاز توصیه کند که با وضعیت گروهی که پیام‌گیر در آن عضویت دارد، تناسب داشته باشد.
پیام باید راهی برای ارضای نیاز توصیه کند که با وضعیت گروهی که پیام‌گیر در آن عضویت دارد، تناسب داشته باشد.
مراحل پذیرش پیام
- پنج مرحله برای نشر و تنفیذ پیام‌ها و پدیده‌های نوین وجود دارند که عبارتند از:
- آگاهی: اولین مرحله یعنی اینکه افراد به نحوی از یک پیام جدید آگاه شوند. بی‌تردید اگر آگاهی از یک پیام جدید وجود نداشته باشد، انتظار حرکت در بستر پذیرش اجتماعی کاملاً بیهوده است؛
- توجه و علاقمندی: بی‌تردید اگر هر پیام تازه و یا پدیده نوین نتواند توجه جامعه پیام گیرندگانش را جلب کند، در همان نخستین مرحله متوقف می ماند؛
- ارزیابی: پس از آگاه شدن از هر پیام جدید و پدیده نوین ویافتن علاقه و توجه بدان ، به ارزیابی آن پیام و یا پدیده می پردازد؛
- آزمایش و تجربه: یعنی در شرایطی که یک پیام به آگاهی پیام گیرنده و یا جامعه پیام‌گیرندگان برسد و توجه آنان را جلب کند و در ارزیابی نظری توقیف به دست آورد و در آزمون اجتماعی با کامیابی رو به رو گردد؛
- پذیرش و پیگیری: همان‌طوری که می‌دانیم پیام‌ها و شیوه‌های جدید در یک زمان به وسیله افراد جامعه پذیرفته نمی‌شوند. صحت این مطلب تا حدی است که می‌توان گفت حتی در شرایطی که کلیه افراد در یک زمان و به یک میزان از یک پیام جدید و یا پدیدۀ نوین آگاهی یافته باشند، باز هم از نظر اقدام به پیروی، هماهنگی و یکنواختی کامل وجود ندارد، عده‌ای هستند که پیام دریافت شده را سریع‌تر از دیگران از مراحل پنج‌گانه تنفیذ می‌گذرانند و به کار می‌بندند.
منبع:دکتر عبدالرضا شاه محمدی، محمد حسینی
سایت: SID.ir
